Pšenica je jedna od najvažnijih žitarica na svijetu, što se u današnje vrijeme može jasno vidjeti s obzirom na novonastalu situaciju. Nekoliko zanimljivih činjenica i historijskih detalja navodimo u sljedećem tekstu.
Najraniji dokazi o uzgoju pšenice otkriveni su na arheološkim nalazištima u blizini Tel Rumeide u Palestini, a datiraju od oko 10.000 godina p.n.e. Međutim uzgoj pšenice u većem obimu počeo je u Mezopotamiji, regiji koju historičari nazivaju Plodni polumjesec – područje između rijeka Eufrat i Tigris koje se danas protežu od Egipta do Iraka. ˝Izum˝ kruha pripisuje se Egipćanima, koji su 4000. godina p.n.e otkrili proces fermantacije pšenice. Iz Mezopotamije pšenica se proširila svijetom, Kinezi se susreću s njom 2000. godina p.n.e.
Što se Europskog kontineta tiče interesantna činjenica je da je tek 1320. godine francuski pekar izumio tehniku miješanja pšeničnog tijesta za koju nije bila potrebna voda. Jedan od razloga uspiješnosti pšenice leži u njenoj svestranosti i prikladnosti za različite sredine. Ona može uspijevati na hladnoći, vrućini, suhom kopnu pa čak i kada je potopljena pod vodom. Uzgoj pšenice u Europi se proširio se i u hladnije krajeve poput Ukrajine, Poljske i Rusije.
Fakt je da se pšenica uzgaja na većoj povrršini od bilo koje druge žitarice i zauzima prvo mjesto među biljakama koje proizvode više kalorija po hektaru.
Više od tri milijarde ljudi oslanja se na pšenicu kao svoju osnovnu hranu za preživljavanje, a procijenjuje se da će to biti oko 4 milijarde do 2050. godine. Osim što je žitarica koja osigurava hranu, ona ima i druge namjene.
Pšenica je u mnogome odigrala bitnu ulogu u oblikovanju našeg društva pa i same planete Zemlje, stoga svi moramo preuzeti određenu odgovornost kako bismo je sačuvali za generacije koje dolaze.
